paninibughong nagsakatawang-tao

kahit ang kalungkutan, dapat pinagsasaluhan. makiisa sa pagdiriwang ng pighati at kasawian.

Wednesday, March 01, 2006

not so random thoughts

na-realize ko lang, anim na sunod-sunod na gabi na akong umiinom. at hindi ko sinasadyang tumagal ng ganoon. kanina ko lang naisip na simula huwebes ng gabi, e gabi-gabi akong naglalasing. pramis, hindi ko talaga napansin.

napakasarap ng pakiramdam ng pagkilala at appreciation na ibinibigay sa iyo ng isang taong minamahal mo at nagmamahal sa iyo. nakakuha ako ng ganito kanina. cloud 9 talaga.

masakit pa rin ang umasa.

at masakit ang papalapit na pagpapaalam sa maraming tao na naging bahagi ng nakasanayan kong buhay.

pero in fairness, nawala ang sakit ng katawan ko pagkatapos kong mag-FG.

at quomota. hehe.

feeling ko very accomplished ako today (technically yesterday dahil alas-kwatro na). dami kong nagawa. from 7:30am til 2am of the following day.

at masakit pa rin ang umasa.

pero pinipili kong umasa.

1 Comments:

  • At 8:19 AM, Blogger panchmonster said…

    Hope keeps us alive. Without it, we are zombies without purpose or meaning.

    Never let hope or faith die, jetty.

     

Post a Comment

<< Home